A.L.L.A. Ask. Listen. Learn. Act. The Withing Way©

Miracles & Musings The Withing Way© 6-19-25

This month my inner sky has been filled with missiles flying, bombs exploding, siren warnings, children crying and dying, mothers wailing.

Dangers known, and unknown.

People just wanting to breathe, eat, live.

This inner sky is not in my outer world around me directly.

Real, yes.

Relevant, yes.

And yet, I am not in mortal danger; not in physical danger in the way that others are.

What is mine to do, I ask myself.

And then, what next?

I Ask. Listen. Learn. Act.

I Ask “What is mine to do, now!?”

I Listen to the news, to those speaking within my hearing, to my Inner Voice.

I Learn and try my best to make meaning of what I have heard, to make some kind of sense out of what I am hearing.

I hear suggestions, directions, demands, ideas, opinions.

Worries, concerns, fear.

I notice when I am hearing “should”. I translate to “could”.

Before beginning to take actions, I call on curiosity.

Not the “why”, which does not help.

I call on wondering WHAT can I do, right now, in aligned action with my intense desire to live in a world where peace, harmony, love, understanding, clarity, safety, well-being, are being experienced by all human beings.

I Act by beginning in transforming my innermost thinking about what is wrong to curious wondering about what is going on;

from seeing others as “bad” “wrong” “hostile” “enemies” to…

(this is the hard part)…

seeing others as also wanting a world where peace, harmony, love, understanding, clarity, safety, well-being, are being experienced by all human beings.;

translating my ideas and thoughts and judgements, blame, opinions, about others into my feelings that are informing me whether my needs for all beings are being attended to…or not, and whether those feelings and needs are awake in others…or not.

These thought-translations are ways I know can support me in the moment of extreme agitation into a sense of curious wonderment.

Leads to self-connection about what is important to me…

the needs in me to contribute towards attending to the needs of all beings.

Recognizing and believing that all human beings, born of women - all have the same human needs.

Strategies to attend to those needs?

To attempt to meet them?

That’s where conflict, and confrontation and contempt and lack of discernment lie.

And I mean the word “lie”!

Because conflict, confrontation and contempt are not the truth of who we are.

What is the Truth, as far as I have experienced so far, is that we, all human beings, share common feelings and needs.

When I can recognize, remember, reflect, re-align with that Truth, I can proceed in ways that are aligned with my Inner Voice.

My life-energy.

Letting the needs within me, the life energy within me, move through me.

Life “life-ing” Itself by means of me.

Then, in those moments, I attend to my needs within me for peace, harmony, love, understanding, clarity, safety, well-being.

Within myself, in those moments, I am living in that world.

Then, from that place of well-being and light, I can move in the world, with what I say and do, in alignment with That.

Maybe you have traveled with me, through these words?

Let me know how they have landed within you?

I care.

Until we meet again, Dear Ones, be as well, safe, happy and healthy as you can be…

هذا الشهر، امتلأت سمائي الداخلية بالصواريخ الطائرة، القنابل المتفجرة، صفارات الإنذار، بكاء الأطفال وموتهم، ونحيب الأمهات.
مخاطر معروفة وغير معروفة.
أناس يريدون فقط أن يتنفسوا، يأكلوا، يعيشوا.
هذه السماء الداخلية ليست في عالمي الخارجي من حولي مباشرة.
حقيقية، نعم.
مرتبطة، نعم.
ومع ذلك، لست في خطر مميت؛ لست في خطر جسدي مثل الآخرين.
ما هو دوري؟ أسأل نفسي.
ثم، ماذا بعد؟
أسأل. أستمع. أتعلم. أتحرك.
أسأل: "ما هو دوري الآن؟"
أستمع إلى الأخبار، إلى من يتحدثون حولي، إلى صوتي الداخلي.
أتعلم وأبذل جهدي لفهم ما سمعته، لمحاولة إدراك معنى ما أسمعه.
أسمع اقتراحات، توجيهات، مطالب، أفكار، آراء.
قلق، مخاوف، خوف.
ألاحظ عندما أسمع كلمة "يجب". أترجمها إلى "يمكن".
قبل أن أبدأ في اتخاذ خطوات، أستدعي الفضول.
ليس "لماذا"، فهو لا يساعد.
بل أتساءل: ماذا يمكنني أن أفعل، الآن، بعمل متماشي مع رغبتي العميقة في العيش في عالم يسوده السلام، والانسجام، والحب، والفهم، والوضوح، والأمان، والرفاهية للجميع.
أتحرك من خلال تحويل تفكيري الداخلي من "ما الخطأ؟" إلى التساؤل بفضول: "ما الذي يحدث؟"
من رؤية الآخرين كـ "سيئين"، "مخطئين"، "عدائيين"، "أعداء" إلى...
(وهذا هو الجزء الصعب)...
رؤيتهم كأشخاص يريدون أيضًا عالمًا يسوده السلام، والانسجام، والحب، والفهم، والوضوح، والأمان، والرفاهية للجميع.
أترجم أفكاري وأحكامي ولومي وآرائي حول الآخرين إلى مشاعري التي تخبرني ما إذا كانت احتياجاتي للجميع تتم تلبيتها... أم لا، وما إذا كانت هذه المشاعر والاحتياجات حية في الآخرين... أم لا.
هذه الترجمات الفكرية تساعدني، في لحظة الاضطراب الشديد، على الدخول في حالة من الدهشة الفضولية.
تقودني إلى الاتصال الذاتي بما هو مهم بالنسبة لي...
الاحتياجات في داخلي للمساهمة في تلبية احتياجات الجميع.
الاعتراف والإيمان بأن جميع البشر، المولودين من نساء – جميعهم لديهم نفس الاحتياجات البشرية.
استراتيجيات تلبية هذه الاحتياجات؟
محاولة تلبيتها؟
هنا تكمن الصراعات والمواجهة والاحتقار وانعدام التمييز.
وأعني "تكمن" بمعنى "كذب"!
لأن الصراع والمواجهة والاحتقار ليسوا الحقيقة حول من نحن.
الحقيقة، كما عرفتها حتى الآن، هي أن جميع البشر يشتركون في مشاعر واحتياجات مشتركة.
عندما أستطيع أن أتعرف، وأتذكر، وأتأمل، وأتناغم مع هذه الحقيقة، أستطيع أن أتحرك بطريقة متوافقة مع صوتي الداخلي.
طاقتي الحياتية.
أدع الاحتياجات داخلي، الطاقة الحياتية داخلي، تمر من خلالي.
الحياة "تعيش" نفسها من خلالي.
ثم، في تلك اللحظات، ألبي احتياجاتي من أجل السلام، والانسجام، والحب، والفهم، والوضوح، والأمان، والرفاهية.
داخل نفسي، في تلك اللحظات، أعيش في ذلك العالم.
ثم، من هذا المكان من الرفاهية والنور، يمكنني أن أتحرك في العالم، بما أقوله وأفعله، بما يتماشى مع ذلك.
ربما سافرت معي من خلال هذه الكلمات؟
أخبرني كيف وصلت إليك؟
أنا أهتم.
حتى نلتقي مرة أخرى، أحبائي، كونوا بأفضل حال، بأمان، وسعادة، وصحة...

---

החודש השמיים הפנימיים שלי התמלאו בטילים עפים, פצצות מתפוצצות, אזעקות, ילדים בוכים ומתים, אמהות מיללות.
סכנות ידועות ובלתי ידועות.
אנשים שרק רוצים לנשום, לאכול, לחיות.
השמיים הפנימיים האלה אינם בעולמי החיצוני ישירות.
אמיתיים, כן.
רלוונטיים, כן.
ובכל זאת, איני בסכנת חיים; איני בסכנה פיזית כפי שאחרים נמצאים.
מה תפקידי? אני שואלת את עצמי.
ואז, מה הלאה?
אני שואלת. מקשיבה. לומדת. פועלת.
אני שואלת: "מה שלי לעשות עכשיו?!"
אני מקשיבה לחדשות, לאנשים שדוברים סביבי, לקול הפנימי שלי.
אני לומדת ומשתדלת להבין את מה ששמעתי, לנסות ליצור משמעות ממה שאני שומעת.
אני שומעת הצעות, כיוונים, דרישות, רעיונות, דעות.
דאגות, חששות, פחד.
אני שמה לב כשאני שומעת "צריך". אני מתרגמת ל"יכולה".
לפני שאני מתחילה לפעול, אני מזמינה סקרנות.
לא את ה"למה", שלא מועיל.
אני מזמינה תהייה: מה אפשר לעשות עכשיו, בפעולה מתואמת עם רצוני העז לחיות בעולם שבו שלום, הרמוניה, אהבה, הבנה, בהירות, ביטחון, רווחה — נחווים על ידי כל בני האדם.
אני פועלת דרך שינוי מחשבותיי הפנימיות ממה שלא בסדר — לתהייה סקרנית על מה קורה;
מראיית אחרים כ"רעים", "שגויים", "עוינים", "אויבים" ל...
(זה החלק הקשה)...
ראיית אחרים גם כרוצים עולם שבו שלום, הרמוניה, אהבה, הבנה, בהירות, ביטחון, רווחה — נחווים על ידי כל בני האדם.
אני מתרגמת את מחשבותיי, שיפוטיי, האשמותיי ודעותיי על אחרים לתחושותיי — שמעידות האם הצרכים שלי עבור כל הישויות נענים… או לא, והאם אותם רגשות וצרכים ערים באחרים… או לא.
תרגומי מחשבות אלה הם כלים שאני יודעת שיכולים לתמוך בי ברגע של סערה קיצונית — ולהוביל אותי לתחושת פליאה סקרנית.
זה מוביל לחיבור עם עצמי למה שחשוב לי...
הצרכים שבתוכי לתרום למילוי צרכיהם של כל היצורים.
הכרה ואמונה שכל בני האדם, שנולדו לנשים — לכולם אותם צרכים אנושיים.
אסטרטגיות למלא את הצרכים האלה?
ניסיונות למלא אותם?
שם נמצאים קונפליקטים, עימותים, בוז, וחוסר הבחנה.
ואני מתכוונת למילה "שקרים"!
כי קונפליקט, עימות ובוז אינם האמת של מי שאנחנו.
האמת, כפי שחוויתי עד כה, היא שכל בני האדם חולקים רגשות וצרכים משותפים.
כשאני יכולה לזהות, לזכור, להתבונן, ולהתיישר עם האמת הזו — אני יכולה להתקדם בדרכים שמתואמות עם קולי הפנימי.
אנרגיית החיים שלי.
לתת לצרכים שבתוכי, לאנרגיית החיים שבתוכי, לזרום דרכי.
החיים "חיים" את עצמם דרכי.
אז, באותם רגעים, אני נענית לצרכים שבי לשלום, הרמוניה, אהבה, הבנה, בהירות, ביטחון, רווחה.
בתוכי, באותם רגעים, אני חיה בעולם ההוא.
ואז, מהמקום הזה של רווחה ואור, אני יכולה לפעול בעולם, בדברים שאני אומרת ועושה, בהרמוניה עם זה.
אולי נסעתם איתי דרך המילים האלה?
ספרו לי איך זה התקבל בתוככם?
אכפת לי.
עד שנפגש שוב, אהובים, היו בטוב, בטוחים, שמחים ובריאים ככל שתוכלו...